‘Het polderen zit de Nederlanders in het bloed’, hoor je vaak. Tegenwoordig hoor je zelfs zeggen dat het ‘polderen in het DNA van de Nederlanders zit’. Onzin, natuurlijk. Toch vertellen wij graag dat onze huidige compromis- en consensusmaatschappij voortkomt uit de noodzakelijke onderlinge samenwerking in de Middeleeuwen om droge voeten te houden in de polder.
Grote delen van West- en Noord-Nederland bestaan uit laagveen. Laagveen bevat veel water. Vanuit de lucht zie je tussen de poldersloten de weilanden opbollen, wat de indruk nog versterkt dat die weilanden op het water ‘drijven’. De Hollandse bodem bestond 2500 jaar geleden voor het grootste deel uit natte veengrond, een meters dik pakket van
De dijkdoorbraak bij Wilnis, waardoor een hele woonwijk overstroomde, is een bijzonder geval. Dit was geen incident als gevolg van slecht weer maar juist het gevolg van een prachtige zomer. Tijdens de hittegolf van 2003 raakte de ringdijk bij Wilnis langs de ringvaart van de polder Groot Mijdrecht zó uitgedroogd, dat het veen was gekrompen
Over de inpoldering van de Zuiderzee is honderden jaren gesproken. Het oudste plan voor het indammen van de Zuiderzee kwam in 1667 van Hendrik Stevin, ingenieur in het Staatse leger en zoon van de beroemde wiskundige Simon Stevin. Dit plan bleek echter onuitvoerbaar: de techniek om dergelijke dijken te bouwen was nog niet ver genoeg ontwikkeld.
Als gevolg van de klimaatverandering komen extreme buien steeds vaker voor. Volgens het KNMI komen dagen met zware regenbuien gemiddeld 40% meer voor dan vijftig jaar geleden, terwijl de jaarlijkse hoeveelheid neerslag slechts met 14% is toegenomen in de afgelopen eeuw. De zomers zijn gemiddeld steeds warmer, en het regent vaker dan vroeger in grote